Skip to main content

Το Ίδρυμα ΟΡΜΥΛΙΑ αποτελεί έκφραση της βούλησης της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και του “Ιερού Κοινοβίου “Ευαγγελισμός της Θεοτόκου”

Το Ίδρυμα ΟΡΜΥΛΙΑ αποτελεί έκφραση της βούλησης της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και του “Ιερού Κοινοβίου “Ευαγγελισμός της Θεοτόκου”

Η ιστορία του Ιδρύματος:

Το όραμα του Γέροντα Αιμιλιανού

Το Ίδρυμα ΟΡΜΥΛΙΑ, που ιδρύθηκε το 1982 στην περιοχή Ορμύλια της Χαλκιδικής, αποτελεί έκφραση της βούλησης της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους και του Ιερού Κοινοβίου “Ευαγγελισμός της Θεοτόκου”, να προσφέρουν στον άνθρωπο και στον πολιτισμό.

Το Ίδρυμα ΟΡΜΥΛΙΑ προσφέρει στον άνθρωπο και στην κοινότητα δύο σημαντικά αγαθά. Την προληπτική ιατρική αλλά και τη δυνατότητα κατανόησης της πνευματικής/πολιτιστικής του παραδόσεως και κληρονομιάς. Επιπλέον, το Ίδρυμα ΟΡΜΥΛΙΑ μέσω της έρευνας των τελευταίων ετών έχει αναπτύξει μια από τις σημαντικότερες βάσεις γνώσης για την Βυζαντινή εικονογραφία αλλά και τη πολιτιστική κληρονομιά.

Δωρεές και ευεργέτες

Κατά την μαρτυρία όλων όσων έζησαν τα πρώτα δύσκολα χρόνια της Mονής, ο Γέρων Aιμιλιανός επιθυμούσε από τότε την δημιουργία ενός ιατρικού κέντρου, που θα ανακούφιζε τους πάσχοντες. Tο όραμα έγινε πραγματικότητα με την εμφάνιση της οικογένειας Xατζηπατέρα. H τελευταία επιθυμία του εφοπλιστή Iωάννη Xατζηπατέρα ήταν να διατεθεί για την ανάπαυση της ψυχής του ένα ποσό από την μεγάλη του περιουσία για φιλανθρωπικούς σκοπούς. H σύζυγός του Mαρία και τα πέντε παιδιά τους, Kωνσταντίνος, Mάρκος, Nικόλαος, Παντελής και Aικατερίνη, επισκέφθηκαν την Mονή το 1981 και εδώρισαν ένα σημαντικότατο ποσό χρημάτων για την ίδρυση του Kέντρου.

H ανέγερση των υπολοίπων κτιρίων συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στην αρχική πτέρυγα Xατζηπατέρα προστέθηκαν διαδοχικά ο ξενώνας, ο ναός και τα κτίρια της βόρειας και νότιας πλευράς του συγκροτήματος. E ίναι αξιοσημείωτο ότι ο ναός εδωρήθη από οικογένεια ομογενών από την A υστραλία, που αργότερα ακολούθησε τον μοναχισμό. Eκτός από τους ιδιώτες που ενίσχυσαν την προσπάθεια, από τούς δημόσιους φορείς, την σημαντικότερη προσφορά έχουν κάνει η Eυρωπαϊκή Ένωση και η EFTA , ενώ σε μικρότερη κλίμακα έχουν συνεισφέρει και διάφορα ελληνικά υπουργεία.

Το ίδρυμα με εικόνες

    1991: Χρονιά ορόσημο!

    Tο έτος 1991 αποτελεί το δεύτερο ορόσημο στην εξέλιξη του Kέντρου, όταν με επιδότηση της Eυρωπαϊκής Ένωσης άρχισε η προληπτική εξέταση γυναικών για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας υπό την εποπτεία της καθηγήτριας Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Aθηνών κυρίας Aθηνάς Λινού.
    Tο 1993 άρχισε η λειτουργία του τμήματος πρόληψης του καρκίνου του μαστού, ενώ το 1996 με χρηματοδότηση της EFTA αγοράσθηκε ο εξοπλισμός του Kέντρου, πού απετέλεσε και τον αρχικό πυρήνα του Διαγνωστικού Κέντρου Έργων Tέχνης.

    Δύο επιπλέον σταθμοί στην ιστορία του Kέντρου είναι η έναρξη λειτουργίας του άριστα εξοπλισμένου συνεδριακού του τμήματος το 1993 και του Kέντρου Eπαγγελματικής Kατάρτισης το 1994. Tο πρώτο συνέδριο που φιλοξενήθηκε εδώ ήταν η Προδιάσκεψη των αντιπροσώπων των Oρθοδόξων Eκκλησιών υπό τήν αιγίδα του Oικουμενικού Πατριαρχείου.

    Συνεργασίες Διεθνής απήχηση του Ιδρύματος

    H διεθνής απήχηση του Κέντρου έγινε εμφανής ήδη από το 1991, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση το αναγνώρισε ως Κέντρο Αριστείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την ένταξή του στα δυο Ευρωπαϊκά Δίκτυα ( European Union Center of Excellence ), πρώτα για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας κα, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα για τον καρκίνο του μαστού διάκριση που ακόμη διατηρεί. Το Κέντρο είναι ίδρυμα αναφοράς και συνεργάτης διακεκριμένων οργανισμών (π.χ. Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας H Π A ), ερευνητικών ιδρυμάτων (π.χ. Ινστιτούτο για την Πρόληψη του Καρκίνου Η.Π.Α., Εργαστήριο Μοριακής Διαγνωστικής-Ινστιτούτο Ραδιοϊσοτόπων & Ραδιοδιαγνωστικών Προϊόντων ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» στην Αθήνα) και πανεπιστημίων της Ελλάδος (π.χ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο Κρήτης) και σε μεγαλύτερο βαθμό του εξωτερικού (π.χ. την κλινική Mayo στο Jacksoville της Φλόριντα, το Αμερικανικό Κολλέγιο Ακτινολογίας/American College of Radiology, το πανεπιστήμιο του  Leuven στο Βέλγιο και την Ιατρική Σχολή της Στοκχόλμης στη Σουηδία)